Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Η φρίκη του "Ναι"

Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε όσους την Κυριακή σκοπεύουν να ψηφίσουν "Ναι". Ή μάλλον, όχι σε όλους όσους θα ψηφίσουν "Ναι". Απευθύνεται συγκεκριμένα σε όσους θα πάνε να ψηφίσουν "Ναι" γιατί φοβούνται το "Όχι". Χάος, καταστροφή, πείνα, ζόφος. Είναι ισχυρά κίνητρα. Και ίσως να σας φαίνονται ελαφρόμυαλοι, ανεύθυνοι, ψευτοεπαναστάτες, όλοι εκείνοι που θα ψηφίσουν "Όχι". Επειδή δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλων όσων σκοπεύουν να ψηφίσουν "Όχι", θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Προφανώς και μια χρεοκοπία, αν έρθει, θα είναι δυσάρεστη. Και είναι λογικό να φοβάσαι. Ούτε και εμένα μου αρέσει σαν ιδέα. Αλλά αν και φοβάμαι το "Όχι", αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι το "Ναι".   

Σε οικονομικό επίπεδο, όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ τι θα συμβεί. Το ναι το έχουμε ήδη ζήσει. Φτώχεια, δυστυχία, ανθρώπους άστεγους, οικογενειάρχες στα πρόθυρα της απόγνωσης, εξαθλιωμένους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να πιστεύει κανείς ότι αυτό θα αλλάξει. Αλλά δεν είναι αυτό που με τρομάζει.

Είναι επίσης δεδομένο ότι το "Ναι' θα κάνει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας ακόμα δυσχερέστερη. Με την άδεια μας, και για την αγάπη προς το ευρώ, παραδίδουμε ξανά τις τύχες της χώρας στους Ευρωπαίους τραπεζίτες και στο ΔΝΤ. Η εθνική ταπείνωση θα συνεχιστεί, με τις γνωστές συνέπειες. Ως γνωστόν, ο φασισμός τρέφεται από την ταπείνωση, και όποιος έχει αμφιβολίες για αυτό, δεν έχει παρά να κοιτάξει προς τα έδρανα της Βουλής που καταλαμβάνονται από τους βουλευτές του 3ου σε εκλογική δύναμη κόμματος. Ένα κόμμα, που μέχρι το 2010 δεν αποτελούσε παρά μια γραφική συμμορία με ελάχιστη επιρροή. Αλλά ούτε αυτό είναι που με τρομάζει. 

Αν βγει το ναι, θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες όλων εκείνων, στους οποίους αναφέρθηκε χθες ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας: η οικονομική ελιτ και τα κόμματα που τη στήριζαν. Η διαπλοκή, που δημιούργησε αυτή την κρίση, θα πάρει συγχωροχάρτι από το ίδιο τον λαό και όσοι υπέγραψαν το 2010, και αργότερα, με το "ναι σε όλα", την καταδίκη της χώρας μας, θα ξεπλυθούν ηθικά. Μαζί τους και τα κανάλια. Όλοι μαζί θα πανηγυρίζουν την Κυριακή για τη μεγάλη νίκη του "Ναι", που έσωσε την πατρίδα, αλλά κυρίως, έσωσε την παρτίδα. Μια παρτίδα, που επιτέλους, μετά από πάρα πολλά χρόνια, φαινόταν ότι θα χάσουν. Αλλά ούτε αυτό είναι που με τρομάζει. 

Αυτό που με τρομάζει είναι κάτι πολύ πιο ζοφερό: ότι το "ναι" δεν θα μπορεί πια να χρεωθεί ούτε στην Μέρκελ, ούτε στον Σόιμπλε, ούτε στον Γιωργάκη, ούτε στο Σαμαρά. Ο εξαθλιωμένος, ο άνεργος, ο άστεγος, ο υπάλληλος που καταπιέζεται όλη μέρα για ψίχουλα, η μάνα και ο πατέρας, που δεν θα έχουν να προσφέρουν αυτά που χρειάζεται το παιδί τους, θα βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, όχι πια με ευθύνη της Ε.Ε, του ΔΝΤ ή των Μασόνων και του Σόρος αλλά εξαιτίας του διπλανού τους. Και θα το γνωρίζουν. Ότι ο διπλανός τους, μη θέλοντας να βρεθεί και εκείνος στην κατάσταση τους, τους θυσίασε, στο όνομα τάχα της Πατρίδας και της Ευρώπης.

Δεν θέλω να τρομάξω κανέναν. Αυτόν τον ρόλο τον έχουν αναλάβει τα κανάλια και το κάνουν εξαιρετικά. Και επειδή ακριβώς κάνουν τη δουλειά τους εξαιρετικά, γνωρίζουμε καλά τη φρίκη του "Όχι". Αλλά για τη φρίκη του "Ναι" δεν έχουμε ακούσει τίποτα. Τα κανάλια επαναλαμβάνουν ολημερίς ότι εκείνος που θα ψηφίσει "Ναι", θα σώσει την πατρίδα από μια υποτιθέμενη καταστροφή. Το αν μας περιμένει όντως η καταστροφή από Δευτέρα, με ένα "Όχι", είναι κάτι που σηκώνει πολύ κουβέντα. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα έρθει. Αλλά για το τι θα επιφέρει το "Ναι", τα κανάλια δεν μιλούν. Και είναι λογικό να μη μιλούν, γιατί αν μιλούσαν, το "Ναι" δεν θα είχε καμία τύχη την Κυριακή. Οπότε θα το κάνω εγώ.  

Αυτό που αναλαμβάνει, όποιος ψηφίσει "Ναι", εκτός από την σωτηρία της Πατρίδος, είναι ευθύνη. Ευθύνη για τον άστεγο, για τον άνεργο, για τον εξαθλιωμένο, για τον αυτόχειρα, για όλους εκείνους που θα ψάχνουν στα σκουπίδια. Είναι σκληρό αλλά είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι μια εύκολη επιλογή, αλλά στην κατάσταση που βρεθήκαμε δεν υπάρχουν εύκολες επιλογές. Και αν αυτή τη στιγμή ρίχνεις κατάρες στον Τσίπρα, που σε έβαλε σε αυτη τη δεινή θέση με το δημοψήφισμα, σταμάτα. Όσοι θα ψηφίσουμε την Κυριακή είμαστε ενήλικες και η ευθύνη για κάθε μας επιλογή βαραίνει εμάς εξ ολοκλήρου. Κάποιος πολύ σοφότερος από εμάς είπε κάποτε: "Να αγαπάς την ευθύνη". Για αυτές ακριβώς τις στιγμές μιλούσε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου