Έχουν γραφτεί αναλύσεις επί αναλύσεων για τις αιτίες και
τους υπεύθυνους αυτής της κρίσης. Για άλλους, οι αιτίες βρίσκονται στο δαπανηρό
δημόσιο και την εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο, στην τεμπελιά των Ελλήνων και
των άλλων «νότιων». Άλλοι χρεώνουν ολόκληρη την κρίση στους διεφθαρμένους πολιτικούς
που πρόδωσαν τη χώρα, ενώ για άλλους, η πηγή της κρίσης εντοπίζεται στην ίδια
τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και τον επεκτατισμό της ελεύθερης
αγοράς. Όλες αυτές οι εξηγήσεις σηκώνουν συζήτηση και μπορούν να αμφισβητηθούν.
Αλλά υπάρχει μια άλλη εξήγηση που δεν σηκώνει και πολύ αντίλογο. Ότι η κατάντια
μας έχει μία μόνο αιτία που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.
Βρίσκεται στην άνευ όρων παραχώρηση των πολιτικών μας
καθηκόντων σε επαγγελματίες πολιτικούς. Στο ότι οι πολίτες εμπιστεύθηκαν σε
κάποιους το συμφέρον τους, και εκείνοι, όπως ήταν λογικό, έβαλαν το δικό τους
συμφέρον πάνω από των πολιτών. Και αυτό δεν το βλέπει κανείς μόνο στην
παραδοσιακή πολιτική, τη Βουλή και τα υπουργεία. Όπου συνέβη οι πολίτες να εμπιστευτούν
τα πολιτικά τους καθήκοντα σε εκπροσώπους, η εμπιστοσύνη τους κλονίστηκε και οι
θεσμοί αλλοτριώθηκαν. Την ίδια εικόνα διαφθοράς που βρίσκει κανείς στην
πολιτική σκηνή, θα τη βρει και στα συνδικάτα, στους συνεταιρισμούς, στη Δικαιοσύνη,
παντού.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται.
Η αποχή από τις προηγούμενες εκλογές, που έφτασε στο 40% του εκλογικού σώματος,
παρ’ όλο που καταδικάστηκε ως αδιαφορία, ήταν στην πραγματικότητα ένα πολύ
αισιόδοξο μήνυμα της κοινωνίας. Διότι έδειξε ότι το παλιό σύστημα δεν μπορεί
πια να καλύψει τις προσδοκίες ενός μεγάλου μέρους των πολιτών. Ότι το πρόβλημα
με την σημερινή πολιτική δεν εντοπίζεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή κόμματα αλλά
είναι η ίδια η εξουσία, όταν συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, που διαφθείρει. Ότι
αυτό που ζούμε δεν είναι απλώς το τέλος της μεταπολίτευσης, όπως θέλουν κάποιοι
να το παρουσιάζουν, αλλά το τέλος της πολιτικής που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Και έτσι, αναπόφευκτα, ξεκινά μια νέα εποχή. Μια εποχή στην
οποία οι άνθρωποι θα θελήσουν όλο και πιο ενεργό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Μια
εποχή όπου οι πολίτες θα αναλάβουν οι ίδιοι να βελτιώσουν τις ζωές τους, δίχως
να περιμένουν την παραδοσιακή γραφειοκρατία. Διότι καταλαβαίνουν, πλέον, ότι αν
δεν αλλάξουν τα πράγματα, αν δεν δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να έχουμε μια
δημοκρατία πραγματική, άμεση και συμμετοχική, τότε, πολύ απλά, δεν θα έχουμε
δημοκρατία.
Η νέα αυτή εποχή δεν είναι μακριά. Στην πραγματικότητα, έχει
ήδη ξεκινήσει. Και εδώ στο Ρέθυμνο ακόμη. Μπορείς να τη δεις σε εγχειρήματα
όπως το κίνημα χωρίς μεσάζοντες, που φέρνει πιο κοντά τον παραγωγό και τον
καταναλωτή, εξασφαλίζοντας φθηνότερη και ποιοτική τροφή σε όσους τη
χρειάζονται. Τη βλέπεις στο κοινωνικό ιατρείο, όπου πολίτες ανέλαβαν να
προσφέρουν σε ανασφάλιστους συμπολίτες μας αυτό που δεν τους παρέχει το κράτος,
την πρόσβαση στην υγεία. Σε αυτόνομες οργανώσεις όπως η «Ροδιά» και το
«Κιβώτιο», σε ομάδες ανθρώπων που προσπαθούν, χωρίς κομματική ή άλλη
υποστήριξη, να επιτελέσουν τον σκοπό τους βασισμένοι αποκλειστικά στις
προσπάθειες των ανθρώπων που τις συγκροτούν.
Δεν είναι, βέβαια, τιτάνες όλοι αυτοί, ούτε πιο προικισμένοι.
Είναι απλώς άνθρωποι που αντιλαμβάνονται ότι το κράτος, στη σημερινή του μορφή
τουλάχιστον, της οικονομικής ολιγαρχίας, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τα
προβλήματα της κοινωνίας. Και έτσι, ανέλαβαν να τα αντιμετωπίσουν οι ίδιοι, με
μοναδικό κίνητρο τους την αλληλεγγύη και ένα καλύτερο μέλλον.
