Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

"Κατακόκκινες γραμμές"

Τον καιρό των εκλογών, τότε που ο φόβος στην Ελλάδα περίσσευε, τα 2 πρώην μεγάλα κόμματα και η ΔΗΜ.ΑΡ ύψωσαν το λάβαρο της παραμονής στο Ευρώ και την Ε.Ε. «Η χώρα πρέπει να μείνει στην Ευρώπη» φώναξαν με μια φωνή.
Όμως τι είναι Ευρώπη; Η Ευρώπη δεν είναι ένας απλός γεωγραφικός προσδιορισμός. Είναι μια εγγύηση. Εγγύηση για τη δημοκρατία, για τα δικαιώματα, συλλογικά και ατομικά, για τη σωστή λειτουργία των νόμων και των θεσμών και για το κοινωνικό κράτος. Κυρίως, όμως, αυτό που εγγυάται η Ευρώπη, και που σε άλλες χώρες του κόσμου δεν είναι εγγυημένο, είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, σε κάθε ανθρώπινη ζωή.
Και είμαι πεπεισμένος πως όταν στις δημοσκοπήσεις η πλειονότητα των ερωτώμενων απαντούσε πως θέλει να παραμείνει στο ευρώ και την Ε.Ε, εννοούσε, κυρίως, πως θέλει να παραμείνει στην «Ευρώπη». Ένα χρόνο μετά, η χώρα παραμένει στο Ευρώ, παραμένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά παραμένει ακόμα στην «Ευρώπη»;
Έναν χρόνο μετά, πέρα από την οικονομική εξαθλίωση ενός μέρους της κοινωνίας, βιώνουμε μια εξαθλίωση πολύ γενικότερη. Η εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό έχει αμαυρωθεί. Όχι τόσο από εκείνους που ψάχνουν στα σκουπίδια, ούτε από τους νεοάστεγους που ζουν πλέον στον δρόμο αλλά από τη γενικότερη εξαθλίωση των θεσμών. Αναφέρομαι σε βασανισμούς πολιτών, σε πολιτικές διώξεις, σε τυφλές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, ακόμα και μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας. Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε διαπομπεύσεις οροθετικών ιερόδουλων. Σε νεοναζί που αλωνίζουν εντός και εκτός Βουλής. Σε κρατική καταστολή που θυμίζει περισσότερο χώρες της Ν. Αμερικής.

Η πιο πρόσφατη περίπτωση στη λίστα της κατρακύλας είναι αυτή του Κώστα Σακκά. Κατηγορούμενος για συμμετοχή στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς», την οποία ο ίδιος αρνείται, ο Σακκάς βρίσκεται στις φυλακές του Κορυδαλλού τους τελευταίους 30 μήνες χωρίς ποτέ να έχει περάσει από δίκη. Αν και η ανώτερη νόμιμη περίοδος προφυλάκισης έχει πλέον παρέλθει, ο Σακκάς συνεχίζει να βρίσκεται προφυλακισμένος. Από τις 4 Ιουνίου βρίσκεται σε απεργία πείνας ζητώντας μόνο αυτό που προβλέπει ο νόμος, την αποφυλάκισή του μετά από σχεδόν 3 χρόνια προφυλάκισης. Αλλά για ακόμα μια φορά το κράτος φαίνεται να αδιαφορεί για την τήρηση των νόμων. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν απλώς να χαρακτηρίσει τον Σακκά τρομοκράτη και αναρχικό. «Ευρωπαϊκά πράγματα».
Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως όλα αυτά δεν φαίνεται να είναι τυχαία περιστατικά. Φοβάμαι πως η εικόνα της χώρας δεν διασύρεται καταλάθος.
Μετά από 3 χρόνια μνημονίων, φαίνεται πως η Ελλάδα τελικά αποτελεί ένα πείραμα. Διότι αποτελεί την πρώτη «ευρωπαϊκή» χώρα που επισκέπτεται το Δ.Ν.Τ.. Και όσοι γνωρίζουν περί Δ.Ν.Τ. θα είχαν σίγουρα την περιέργεια, όταν έμαθαν για την εμπλοκή του στην Ελλάδα, για το πως θα μπορέσει να εφαρμόσει τη γνωστή του συνταγή σε μια «ευρωπαϊκή» χώρα. Διότι, ασχέτως με το τι πιστεύει κανείς για τη συνταγή, για το αν είναι καλή ή κακή, όσοι γνωρίζουν από Δ.Ν.Τ. συμφωνούν σε ένα σημείο: η συνταγή είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοσθεί «δημοκρατικά». Οπότε, ή θα άλλαζε η συνταγή, προκειμένου να προσαρμοσθεί στα δημοκρατικά δεδομένα, ή θα άλλαζε η «δημοκρατία», για να προσαρμοσθεί στη συνταγή του Δ.Ν.Τ.. Και από όσο γνωρίζω, η συνταγή δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο.
Ο Κων. Καραμανλής είχε πει κάποτε ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν». Αυτό ήταν το συμφέρον των οικονομικών παραγόντων της εποχής μπροστά στον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και έτσι και έγινε. Κάποιες δεκαετίες μετά, το συμφέρον των οικονομικών παραγόντων δείχνει να άλλαξε. Η «δημοκρατία» δείχνει να επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. Και, έτσι, η χώρα οδεύει σταθερά προς την Ανατολή, κι ας παραμένει στο Ευρώ. Και αν θέλουμε να ανακόψουμε αυτή την πορεία, πρέπει να αποδείξουμε, τόσο στον εαυτό μας όσο και προς τις άλλες χώρες, ότι η «Ευρώπη» είναι ριζωμένη μέσα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου