Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Περί φόβου

Σκέψου, μπορούσες να είσαι οτιδήποτε.
Αλλά απ’ την πρώτη στιγμή θέσαμε όρια. 
Είναι λυπηρό, ξεκινήσαμε σαν ένας άδειος καμβάς. Απεριόριστες δυνατότητες. Και γίναμε, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, συγκεκριμένοι, πεπερασμένοι. Τα σύνορά μας, ότι άφησε στο πέρασμά του ο φόβος των γονιών μας.
Και σκεφτόμουν, τι είναι τελικά ο φόβος; 
Δεν έχει να κάνει ούτε με τέρατα, ούτε με δαίμονες, τίποτα τέτοιο. Είναι πολύ πιο αληθινός από αυτά.
Φόβος είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα σ’ αυτό που θέλουμε και σ’ αυτό που ζούμε.
Και το ερώτημα είναι, γιατί τον τοποθετήσαμε εκεί; Γιατί βάλαμε τον φόβο να μας φυλάει απ’ όσα μας φοβίζουν; Αν απαντήσουμε σ’ αυτό, ίσως να ανακαλύψουμε τι θέλουμε πραγματικά και να το αποκτήσουμε. Και έτσι να πάψουμε να ζούμε με υποκατάστατα.
Αλλά φοβάμαι πως έχουμε πια εθιστεί στον φόβο. Όλοι. Τόσο πολύ που να μη μπορούμε πια να συνεννοηθούμε. 
Γιατί φτάσαμε να φοβάται ο ένας τον φόβο του άλλου. Και γι’ αυτό δεν τολμάμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε πιο πολύ, να γνωριστούμε. Να επικοινωνήσουμε. Αλλά δεν μπορούμε, γιατί όλοι μας κρύβουμε επιμελώς από τους άλλους αυτό που μας ενώνει περισσότερο, τον φόβο.
Αυτή είναι η πιο παράδοξη ιδιότητα του φόβου, η σχέση του με τους άλλους. Γιατί, ενώ είναι αποκλειστικά δικός μας, ενώ ζει και μεγαλώνει μέσα μας, έχει απόλυτη ανάγκη από τους άλλους για να ριζώσει. Και μόλις τα καταφέρει, μόλις του δώσουμε τα ηνία, παύει πλέον να τους χρειάζεται. Και από εκεί και πέρα, κάνει ότι μπορεί για να τους κρατήσει μακριά. Και τότε είμαστε πια ασφαλείς. Δεν κινδυνεύουμε να ζήσουμε τίποτα που να αξίζει πραγματικά. Ολόκληρος ο κόσμος μας, μερικά τετραγωνικά.
« τα κλειδιά της φυλακής του, καθένας τα κρατάει στην τσέπη του»
έγραψε κάποτε ο Λειβαδίτης. 
Τα κρατάμε, γιατί τη φυλακή μας την χτίσαμε μόνοι μας. Φοβάμαι, όμως, πως δεν αρκεί να αποδράσουμε από εκεί. Γιατί, όσο θα στέκει όρθια, ρισκάρουμε να επιστρέψουμε. Θα πρέπει να την γκρεμίσουμε. Και δεν μπορεί κανένας να το κάνει για μας. «Εγώ ο χτίστης, εγώ κι ο γκρεμιστής».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου