Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το σύστημα, κάποιοι πιστεύουν ότι το έχουν κατανοήσει, ακόμα λιγότεροι υποψιάζονται τις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν ξέρω κατά πόσον έχω αντιληφθεί σωστά τις διαστάσεις του αλλά θα επιχειρήσω να τις περιγράψω όπως τις αντιλαμβάνομαι.
Τι είναι το σύστημα; Το σύστημα είναι σχεδόν τα πάντα. Είναι ένα απείκασμα της πραγματικότητας που διαμορφώνεται με σκοπό την παραμονή της ανθρωπότητας στην σημερινή μορφή οργάνωσης της, διαμελισμένη σε τάξεις και έθνη. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος πυρήνας που οργανώνει το σύστημα ή αν η οργάνωση του είναι μοιρασμένη στα διάφορα κομμάτια του. Αυτό που γνωρίζω είναι πως το σύστημα οργανώνεται με στόχο την επιβίωση και ανάπτυξη του, προωθώντας τα πρότυπα που το εξυπηρετούν και καταστέλλοντας άμεσα ότι αποτελεί δυνητικά απειλή για την βιωσιμότητα του. Το αν πίσω από το σύστημα βρίσκονται Εβραίοι, Μασόνοι ή Εξωγήινοι δεν μας αφορά, αφού η ταυτότητα των δημιουργών του συστήματος δεν σχετίζεται με την αντιμετώπιση του.
Κάθε περιορισμός που τίθεται στον Άνθρωπο αποτελεί μέτρο του συστήματος, μια παρέμβαση με σκοπό την διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου τύπου ανθρώπου. Από την ανατροφή των παιδιών μας μέχρι τις ερώτικες μας σχέσεις, και από τον τρόπο που διασκεδάζουμε έως τον τρόπο που κάνουμε σεξ, όλα είναι προϊόντα του συστήματος. Ακόμα και τα πιο φυσικά μας ένστικτα το σύστημα κατάφερε να τα χειραγωγήσει προς δικό του συμφέρον. Η ορμή για φαγητό, νερό και σεξ εξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως καταναλωτισμός. Όμως πέρα από τα ένστικτα, το σύστημα κατάφερε να κατευθύνει πλήρως την σκέψη και την φυσική περιέργεια του ανθρώπου. Κυρίως μέσω της οργανωμένης θρησκείας, επέτυχε να ορίσει τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, τα όρια και την διαδρομή του. Η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, που καταδέχεται να υποτάσσεται αυτοβούλως σε άλλους ανθρώπους χωρίς κανέναν προφανή λόγω, είναι προιόν του συστήματος.
Έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς από πότε κρατά το σύστημα. Να βρούμε τη στιγμή της ιστορικής μετάβασης από την μη ελεγχόμενη κοινωνία στην ελεγχόμενη. Δύσκολο να απαντήσουμε, διότι, προσωπικά, δεν μπορώ να ανακαλέσω ούτε μια στιγμή στην Ιστορία οπου η ανθρωπότητα δεν είχε εμπλακεί σε κάποιον πόλεμο. Αναφέρομαι στον πόλεμο επειδή αποτελεί ένα βασικό γνώρισμα της ελεγχόμενης κοινωνίας. Γενικότερα, κάθε φορά που οι άνθρωποι λειτουργούν ως σύνολο, υπακούοντας σε κάποια διαταγή, είτε "πνευματική", είτε κοσμική, το σύστημα είναι παρόν. Έστω και κάπως αυθαίρετα, θεωρώ ότι το σύστημα συμβαδίζει ιστορικά με την εμφάνιση της οργανωμένης κοινωνίας. Όμως μόλις πρόσφατα, κάποιους αιώνες τώρα, κατάφερε να ενοποιηθεί και να αποκτήσει παγκόσμια ισχύ.
Η τηλεόραση είναι κομμάτι του συστήματος και μάλιστα πολύ βασικό. Δημιουργεί πραγματικότητα ως μνήμη με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η Ιστορία. Ότι προβλήθηκε είναι γεγονός, ότι δεν προβλήθηκε δεν συνέβη ποτέ. Όμως θα ήταν μεγάλο σφάλμα να θεωρήσουμε ότι το συστημικό προϊόν της τηλεόρασης αφορά μόνο στις Ειδήσεις. Κάθε ταινία, κάθε σειρά και κάθε σόου προωθεί κάποιο πρότυπο συμπεριφοράς και σκέψης που ενισχύει το σύστημα. Ακόμα και κωμικές, ανέμελες σειρές, όπως "τα Φιλαράκια", εξυπηρετούν τις ανάγκες του συστήματος. Γενικά, οτιδήποτε προβάλλεται στην τηλεόραση, όσο επαναστατικό και αν δείχνει, έχει περάσει από το φίλτρο του συστήματος και έχει εγκριθεί. Το ίδιο ισχυεί και για κάθε άλλο μέσο επικοινωνίας, και το Διαδίκτυο σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση.
Για να γνωρίσει κανείς αν κάτι ανήκει ή όχι στο σύστημα, το κριτήριο είναι σχετικά απλό. Αν το πρόσωπο ή η οργάνωση που ελέγχεται ως συστημικό ή μη, συντηρείται καθ' οιονδήποτε τρόπο από το σύστημα, εισπράττει δηλαδή χρήματα ή άλλα προνόμια από το σύστημα, τότε αποτελεί χωρίς αμφιβολία κομμάτι του συστήματος. Η λογική είναι απλή, αν κάτι αποτελεί κίνδυνο για το σύστημα, δεν θα συντηρηθεί από αυτό, αντιθέτως θα δεχθεί την καταστολή του.
Υγ: Προτρεπω όποιον θεωρεί υπερβολικά τα όσα γράφω να κάνει την δική του διερεύνηση πάνω στο θέμα. Του προτείνω μάλιστα να εστιάσει σ' ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της Ιστορίας που υπήρξε αφυπνιστικό για εμένα όσον αφορά τη λειτουργία του συστήματος. Ο ισπανικός εμφύλιος (συστημική μετονομασία της Ισπανικής Επανάστασης του 1936) αποτελεί το σπουδαιότερο παράδειγμα για να συνειδητοποιήσει κανείς τις τακτικές, το μέγεθος και την οικουμενικότητα του συστήματος. Το 1936 η Αριστερά μαζί με τους Αναρχικούς κατάφεραν να κερδίσουν τις Εκλογές και να πάρουν την εξουσία προωθώντας τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Για πρώτη φορά, ολόκληρο το σύστημα, απ' όλο το φάσμα της πολιτικής, ξεδιπλώθηκε απέναντί τους. Κομμουνιστές, Καπιταλιστές και φασίστες, συνέβαλαν όλοι μαζί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, στην καταστολή της Επανάστασης. Για πρώτη φορά το 1936, το σύστημα έβγαλε τη μάσκα του και αποκάλυψε το τέρας που έκρυβε πίσω από όμορφες υποσχέσεις και τυφλές ελπίδες.
Τι είναι το σύστημα; Το σύστημα είναι σχεδόν τα πάντα. Είναι ένα απείκασμα της πραγματικότητας που διαμορφώνεται με σκοπό την παραμονή της ανθρωπότητας στην σημερινή μορφή οργάνωσης της, διαμελισμένη σε τάξεις και έθνη. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος πυρήνας που οργανώνει το σύστημα ή αν η οργάνωση του είναι μοιρασμένη στα διάφορα κομμάτια του. Αυτό που γνωρίζω είναι πως το σύστημα οργανώνεται με στόχο την επιβίωση και ανάπτυξη του, προωθώντας τα πρότυπα που το εξυπηρετούν και καταστέλλοντας άμεσα ότι αποτελεί δυνητικά απειλή για την βιωσιμότητα του. Το αν πίσω από το σύστημα βρίσκονται Εβραίοι, Μασόνοι ή Εξωγήινοι δεν μας αφορά, αφού η ταυτότητα των δημιουργών του συστήματος δεν σχετίζεται με την αντιμετώπιση του.
Κάθε περιορισμός που τίθεται στον Άνθρωπο αποτελεί μέτρο του συστήματος, μια παρέμβαση με σκοπό την διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου τύπου ανθρώπου. Από την ανατροφή των παιδιών μας μέχρι τις ερώτικες μας σχέσεις, και από τον τρόπο που διασκεδάζουμε έως τον τρόπο που κάνουμε σεξ, όλα είναι προϊόντα του συστήματος. Ακόμα και τα πιο φυσικά μας ένστικτα το σύστημα κατάφερε να τα χειραγωγήσει προς δικό του συμφέρον. Η ορμή για φαγητό, νερό και σεξ εξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως καταναλωτισμός. Όμως πέρα από τα ένστικτα, το σύστημα κατάφερε να κατευθύνει πλήρως την σκέψη και την φυσική περιέργεια του ανθρώπου. Κυρίως μέσω της οργανωμένης θρησκείας, επέτυχε να ορίσει τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, τα όρια και την διαδρομή του. Η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, που καταδέχεται να υποτάσσεται αυτοβούλως σε άλλους ανθρώπους χωρίς κανέναν προφανή λόγω, είναι προιόν του συστήματος.
Έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς από πότε κρατά το σύστημα. Να βρούμε τη στιγμή της ιστορικής μετάβασης από την μη ελεγχόμενη κοινωνία στην ελεγχόμενη. Δύσκολο να απαντήσουμε, διότι, προσωπικά, δεν μπορώ να ανακαλέσω ούτε μια στιγμή στην Ιστορία οπου η ανθρωπότητα δεν είχε εμπλακεί σε κάποιον πόλεμο. Αναφέρομαι στον πόλεμο επειδή αποτελεί ένα βασικό γνώρισμα της ελεγχόμενης κοινωνίας. Γενικότερα, κάθε φορά που οι άνθρωποι λειτουργούν ως σύνολο, υπακούοντας σε κάποια διαταγή, είτε "πνευματική", είτε κοσμική, το σύστημα είναι παρόν. Έστω και κάπως αυθαίρετα, θεωρώ ότι το σύστημα συμβαδίζει ιστορικά με την εμφάνιση της οργανωμένης κοινωνίας. Όμως μόλις πρόσφατα, κάποιους αιώνες τώρα, κατάφερε να ενοποιηθεί και να αποκτήσει παγκόσμια ισχύ.
Η τηλεόραση είναι κομμάτι του συστήματος και μάλιστα πολύ βασικό. Δημιουργεί πραγματικότητα ως μνήμη με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η Ιστορία. Ότι προβλήθηκε είναι γεγονός, ότι δεν προβλήθηκε δεν συνέβη ποτέ. Όμως θα ήταν μεγάλο σφάλμα να θεωρήσουμε ότι το συστημικό προϊόν της τηλεόρασης αφορά μόνο στις Ειδήσεις. Κάθε ταινία, κάθε σειρά και κάθε σόου προωθεί κάποιο πρότυπο συμπεριφοράς και σκέψης που ενισχύει το σύστημα. Ακόμα και κωμικές, ανέμελες σειρές, όπως "τα Φιλαράκια", εξυπηρετούν τις ανάγκες του συστήματος. Γενικά, οτιδήποτε προβάλλεται στην τηλεόραση, όσο επαναστατικό και αν δείχνει, έχει περάσει από το φίλτρο του συστήματος και έχει εγκριθεί. Το ίδιο ισχυεί και για κάθε άλλο μέσο επικοινωνίας, και το Διαδίκτυο σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση.
Για να γνωρίσει κανείς αν κάτι ανήκει ή όχι στο σύστημα, το κριτήριο είναι σχετικά απλό. Αν το πρόσωπο ή η οργάνωση που ελέγχεται ως συστημικό ή μη, συντηρείται καθ' οιονδήποτε τρόπο από το σύστημα, εισπράττει δηλαδή χρήματα ή άλλα προνόμια από το σύστημα, τότε αποτελεί χωρίς αμφιβολία κομμάτι του συστήματος. Η λογική είναι απλή, αν κάτι αποτελεί κίνδυνο για το σύστημα, δεν θα συντηρηθεί από αυτό, αντιθέτως θα δεχθεί την καταστολή του.
Υγ: Προτρεπω όποιον θεωρεί υπερβολικά τα όσα γράφω να κάνει την δική του διερεύνηση πάνω στο θέμα. Του προτείνω μάλιστα να εστιάσει σ' ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της Ιστορίας που υπήρξε αφυπνιστικό για εμένα όσον αφορά τη λειτουργία του συστήματος. Ο ισπανικός εμφύλιος (συστημική μετονομασία της Ισπανικής Επανάστασης του 1936) αποτελεί το σπουδαιότερο παράδειγμα για να συνειδητοποιήσει κανείς τις τακτικές, το μέγεθος και την οικουμενικότητα του συστήματος. Το 1936 η Αριστερά μαζί με τους Αναρχικούς κατάφεραν να κερδίσουν τις Εκλογές και να πάρουν την εξουσία προωθώντας τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Για πρώτη φορά, ολόκληρο το σύστημα, απ' όλο το φάσμα της πολιτικής, ξεδιπλώθηκε απέναντί τους. Κομμουνιστές, Καπιταλιστές και φασίστες, συνέβαλαν όλοι μαζί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, στην καταστολή της Επανάστασης. Για πρώτη φορά το 1936, το σύστημα έβγαλε τη μάσκα του και αποκάλυψε το τέρας που έκρυβε πίσω από όμορφες υποσχέσεις και τυφλές ελπίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου